Lakenvelder Koeien | Nova Zembla | Reeuwijk

Voor ons (h)eerlijke Lakenveldervlees kunt u terecht bij Slagerij van Meurs op de Miereakker in Reeuwijk

Over Lakenvelders

De Lakenvelder behoort met de blaarkop en de witrik tot de oudste Hollandse koeienrassen. Het is een aansprekende koe, direct herkenbaar aan het witte laken om zijn buik: een ‘sieraad voor het landschap’. Er bestaan zowel zwarte als rode Lakenvelders. Het zijn makke koeien, die niet veel nodig hebben en het uitstekend doen op hooi en gras. Bijkomend voordeel: het vlees is van uitstekende kwaliteit!!

Levend cultureel erfgoed

De geschiedenis van de Lakenvelder gaat zeer ver terug. Al in de 13de eeuw worden er beschrijvingen gemaakt van runderen met het typische laken om de buik. Ook op schilderijen uit de middeleeuwen staan koeien met deze markante aftekening waardoor we met recht kunnen stellen dat het Lakenvelder-ras behoord tot het levend cultureel erfgoed van Nederland.

Schilderij-met-lakenvelder
Jacob hoedt de kudde van Laban. Olieverfschilderij door François Rijckhals, 1642.

(Collectie Zeeuws Museum, aangekocht met steun van Vereniging Rembrandt)

Zeldzaam koeienras

Helaas werd het voor de Lakenvelder ook lastiger om te overleven toen de adel uitstierf. Door de specifieke selectie op het uiterlijk bleven de productie eigenschappen (melk en vlees) wat achter. Vooral in de twintigste eeuw heeft het ras het heel moeilijk gehad om voort te blijven bestaan. Fokken met een Lakenvelderstier was zelfs verboden in de jaren ’50. Enkele eigenwijze fokkers bleven dit unieke stukje levend erfgoed in stand houden en zorgden er zo voor dat we tot op de dag van vandaag van de Lakenvelder kunnen genieten. Vijftig jaar geleden waren er nog maar 250 stamboek Lakenvelders over de hele wereld, het ras was dus nagenoeg uitgestorven. Inmiddels zijn er 3500 Lakenvelders op de wereld. Daarmee is het nog steeds een zeldzaam koeienras.

Lakenvelder stamboek

In 1918 werd er een Lakenvelder stamboek opgericht. Helaas werkten de fokkers niet goed samen waardoor dit initiatief in 1931 aan een zachte dood stierf. Decennia lang is het stil rondom de Lakenvelders. Pas bij de oprichting van de Stichting Zeldzame Huisdieren (1976) wordt er weer een inventarisatie gemaakt. Daaruit blijkt dat het droevig gesteld is met de populatie. In 1979 wordt daarom de Fokkers Club voor Lakenvelders opgericht. Vanaf dat moment gaat het langzamerhand weer bergopwaarts, zowel kwantitatief als kwalitatief. In 1997 wordt de Fokkers Club omgedoopt in de Vereniging Lakenvelder Runderen, die ook het stamboek gaat beheren. Zie ook de site www.lakenvelderrund.nl.

4-kalveren-voor-hooiberg